• Ακαλαίσθητο, πρόχειρο ράψιμο

  • -Βάλι βρη κάνα δυό παϊκές στου π'κάμ'σου τ' μουρού!

Ετυμολογία: τουρκ.

• Πατώ, συσκευάζω με πίεση για να εξοικονομήσω χώρο βουλιάζω μέσ' τη λάσπη

  • -Πακ'κώνου τα σύκα στου τινικέ

• μπατκώνου

• Η πατημασιά

1. Πατημένη

2. μτφ. τίποτα, μηδέν εις το πηλίκον

   • -Συ ντα πήρις μπε Γιώργ';

   • ---

     -Να μια πακ'μέν'! (δηλ δεν πήρα τίποτα)

1. Το πάτημα κάτω του αντιπάλου κατά την πάλη

2. Ο πολύς κόσμος (όταν ο ένας «τσαλαπατά» τον άλλον).

• μπακαθούρα

• πουκαθούρα

• Ξύλινο πέλμα για την ύφανση (η κρεβαταριά έχει 2 ή και 4 ανάλογα με την ύφανση)

• Αιχμηρός σιδερένιος ή και ξύλινος μικροπάσσαλος που τον έχωναν στη γη και τον συνέδεαν με σχοινί για να κρατάει δεμένα τα ζώα

  • -Είνι ζημιουτάρκου ζο, Γιακήμ, τσι να του δέν'ς μι σιδιρένιου παλ'βάν'!

• Δένω ζώο στο «παλ'βάν'» (βλ. λ.)

• Το παλικάρι

• υποκορ. της λ. «παλ'κάρ'»

• Παλαβός

• Τρελαίνομαι από χαρά ή λύπη

• Παλεύω, συμμετέχω σε αγώνα πάλης

  • -Στου πανηγύρ' τ' Άι Γιουργιού, στα Τατάρια, παλαίναν κάθι χρόνου πουλλοί χουριανοί μας.

• Γεωργικό εξάρτημα (ξύλινο γάντι που έβαζαν οι θεριστές)

• Πρώτο συνθετικό κακέμφατων ονομάτων

  • -Παλιόσλου, παλιόκουρμου κ.τ.λ.

• Παλιάνθρωπος, παλιόπαιδο

1. Σκυλί που περιφέρεται εδώ κι εκεί αδέσποτο, κακό σκυλί, βρομόσκυλο

2. μτφ. υβριστικός χαρακτηρισμός για άνθρωπο

• Πρώτο συνθετικό κακέμφατων ονομάτων

  • -Παλιουτόμαρου, παλιουμπαστάρκου, παλιουγ'ναίκα

• Νόθο κακό παιδί

• Παλιός σουγιάς

• Παλιό μικρό σεντούκι

• Η πάλη

• Κομμάτια ψωμιού, σε μέγεθος αντίδωρου, τηγανισμένα σε λάδι και βράσμα.

• Στρογγυλοκάθομαι χωρίς διάθεση να φύγω

  • -Ντα παλουκώστσις έιδου;

Ετυμολογία: λατιν.

1. Παλούκι = Φυτευτήρι (εργαλείο για το φύτεμα)

2. μτφ. μεγάλη αξεπέραστη οικονομική ή άλλη δυσκολία

• Το πανταλόνι

• Κλωστή κεντήματος

• Το καράβι

1. Το μεγάλο πανί που τύλιγαν τα μωρά.

2. Η βρεγμένη λινάτσα, με την οποία (δεμένη στο «σκάλιθρου») καθάριζαν το δάπεδο του φούρνου για να βάλουν τα ψωμιά.

• Χαϊδευτικό της λ. «Παναγία»

  • -Ω Παναγιούδα μ', ριζιλίτσια πράματα!

• Το πανηγύρι

• Εκείνος που έχει πάρει μέρος στο πανηγύρι και αυτός που προέρχεται από το πανηγύρι

  • -Α φάμι παναγυριώκ'κου χαλβά!

Ετυμολογία: πανί + άδα (κατάλ.)

• Υποκίτρινη κηλίδα του δέρματος (φακίδα) και κυρίως του προσώπου

Ετυμολογία: μσν. παραθύριον

• Παράθυρο

• Γίνομαι σαν το άσπρο πανί, χάνω το χρώμα μου, λιποθυμώ.

• πανουγώτιρους

• Αφού πυρώσει ο φούρνος, του καθαρίζω το δάπεδο απ' τις στάχτες και τα καρβουνάκια με μια βρεγμένη πάνα, δεμένη στην άκρη κονταριού (σκάλιθρου) και στη συνέχεια τοποθετώ τα ψωμιά για ψήσιμο

• υποκορ. της λ. «πανέρι»

• Το καθάρισμα του φούρνου (με ένα μακρύ ξύλο στην άκρη του οποίου ήταν δεμένο ένα πανί) από τα αποκαΐδια και τις στάχτες για να μπουν στο φούρνο τα ψωμιά για ψήσιμο.

• Ανώτερος, με υπεροπτική σημασία. Επικρατέστερος με απαίτησή του.

  • -Θέλ' να βγει πανουγώτιρους

  • ---

    -παροιμ. φράση: Έμ φτιξιάρ'ς έμ πανουγώτιρους = Παρά το ότι φταις, βγαίνεις και από πάνω

• πανιγώτιρους

• Το πάνω μέρος της κάσας μιας πόρτας

• Απανωπροίκι. Η επιπλέον προίκα από ό,τι είχε συμφωνηθεί.

• Όσοι έμεναν στούς συνοικισμούς του πάνω χωριού (ενορίες Αγ. Ειρήνης και Αγ. Κων/νου)

• Πιο ψηλά από άλλα σημεία του εδάφους - χωραφιού

• Για κάποιον που έφυγε οριστικά

  • -Είνι ι πάππις έιδου;

  • ---

    -Πάντα πα!

• Περιμένω

  • -Άμα καταπιαστώ μι μια δ'λειά ε παντέχου κ' ώρα να έχ' καλό τέλους.

• Μικρό πανταλόνι

• Αυτός που έχει χάσει και τους δύο γονείς του. Αντίθετο «ανόρφανους» (βλ. λ.)

• Καμπυλωτό μαχαίρι για το κόψιμο των νυχιών του ζώου.