π'γάδ' (του)

  • Πηγάδι

    • -Τα μάκια τ' γυαλίζαν α τα π'γάδια = γυάλιζαν πολύ
π'γαδέλ' (του)

  • υποκορ.της λ.«π'γάδ'»

    • - Λίγου λίγου του λαδέλ'
    • τσ' είνι ι χρόνους α π'γαδέλ'
π'δώ

  • Πηδώ

π'θαμή (η)

  • Σπιθαμή

π'θάρ' (του)

  • Πιθάρι (μεγάλο πήλινο αγγείο με φαρδύ στόμιο για αποθήκευση υγρών (λαδιού, κρασιού)

π'θεύγου

Ετυμολογία: μσν. παιδεύγω = μαλώνω, βασανίζω, φοβερίζω, ταλαιπωρώ

  • Θυμώνω κάποιον

    • -Μη μι π'θεύγ'ς τσ' έν έχου κ' όριξη σ'!
Επίσης:
π'θεύγουμι

  • Οργίζομαι

π'θυμός (ι)

  • Ο θυμός

π'καμ'σέλ' (του)

  • υποκορ.της λ. «π'κάμ'σου»

π'κάμ'σου (του)

  • Πουκάμισο

π'κρός (ι)

  • Πικρός

π'λάδα (η)

  • Η πουλάδα, η κλώσα

π'λαδέλ' (του)

  • υποκορ.της λ. «π'λάδα»

π'λάλα (η)

  • Πιλάλα = τρέξιμο, τρεχάλα, καλπασμός

π'λαλώ

  • Τρέχω γρήγορα

    • -Τσ' α φουνάζουν έιτουτις ούλις': π'λάλα (τρέξε) Στρατέλ' τσ' είνι μακρυά γη στράτα)
π'λάρ' (του)

  • Πουλάρι, μικρό γαϊδούρι

π'λέλ' (του)

  • υποκορ. της λ. «π'λί»

π'λί (του)

  • Πουλί

π'λώ

  • Πουλάω

    • -Ώ θεια π'λείς έφτου του γαϊδουρέλ';
π'νακουπάν' (του)

  • Πανί πινακωτής

π'νακουτή (η)

  • Πινακωτή (επίμηκες ξύλινο σκεύος, ενάμιση περίπου μέτρο στο μάκρος και πενήντα πόντους στο πλάτος, χωρισμένο σε πεντέξι ισομεγέθη τμήματα, μέσα στα οποία τοποθετούνται τα ζυμωμένα ψωμιά και αφήνονται ωσότου φουσκώσουν -να ανέβει η ζύμη τους- πριν μεταφερθούν στο φούρνο, για να ψηθούν)

π'νακουτόπανα (τα)

  • Πανιά κομμένα στο μάκρος της πινακωτής για να τοποθετούνται πάνω τους τα πλασμένα ψωμιά

π'νάτς' (του)

  • Πινάκιο, ξύλινο πιάτο, ξύλινη κούπα

π'νατσίδα (η)

  1. Θηλυκό γαϊδούρι πριν έρθει σε ηλικία για να σαμαρωθεί

  2. Το κόκαλο ωμοπλάτης

π'νώ

  • Πεινώ

π'ξίδα Βλέπε:
π'ριβόλ' (του)

  • Το περιβόλι

π'ριβουλέλ' (του)

  • υποκορ.της λ.«π'ριβόλ'»

π'σ'νά (τα)

  • Τα πισινά, τα καπούλια του ζώου

    • -Ανάψας τα π'σ'νά τ' γαϊδάρ'
π'σ'νός (ι)

  • Πισινός

    • - Π'δώ τσι γω απά στα π'σ'νά τ' (στα πισινά του)
π'στέλ (του)

  • Μικρό κτίσμα (αναγραμματισμός της λ. «σπιτέλ'»

π'στεύγου

  • Πιστεύω

    • -Εν είνι αλήθεια. Ε του π'στεύγου
π'στεύγουμι

  • Εμπιστεύομαι

    • -Όποιους π'στεύγιτι του κώλου τ' χέζ' του βρατσί τ'
π'στιμός (ι)

  • Εμπιστοσύνη, πίστη

    • -Τούκ' η γ'ναίκα έν έχ' π'στιμό = δεν μπορείς να της έχεις εμπιστοσύνη
π'στουσύν' (η)

  • Η εμπιστοσύνη

    • -Έιτουτους γι άθρουπους εν έχ' π'στουσύν'= δεν μπορείς να τον εμπιστευθείς.
π'τάρ (του)

Ετυμολογία: π'τάρ' = υποκορ. της λ. πίτα > πιττάριον > π'τάρ'

  • Ο κεφτές

π'ταρέλια (τα)

  • υποκορ. της λ. «π'ταρί»

π'ταρί (του)

  • Τεμάχιο χαλβά (τον πουλούσανε στα πανηγύρια σε στρογγυλά μικρά κομμάτια)

    • -Έ μπάρμπα, δώμ' ένα π'ταρί χαλβά
Επίσης:
πα

Ετυμολογία: αρχ. επάνω < επί + άνω>

  • Πάνω

    • -Πα στου ράχκ'= πάνω στο βράχο
πα τσι

  • Μήπως

    • -Πα τσι θαρρείς πως ε ντούξιρα; = μήπως νομίζεις πως δεν το ήξερα;
παγαίνου

Ετυμολογία: μσν. παγαίνω

  • Πηγαίνω, φεύγω

    • -Αμέτι στου καλό = Πηγαίνετε στο καλό.
    • -Έ μπάρμπα πού παγέν'ς;
    • -Διέβινι = πήγαινε
    • -Τούβαλι να φα, τσι πάιτσι στου σπίκ' (έφυγε για το σπίτι)
παγιαύλ' (του)

  • Πλαγίαυλος = πνευστό μουσικό όργανο που έχει σχήμα αυλού.

παγιαυλέλ' (του)

  • υποκορ. της λ. «παγιαύλ'»

    • -Ύστιρα άμα παίξου τούτουνα του παγιαυλέλ' α πιταχκείς απάνου
παγκέλια (τα)

  • Μικρά παγκάκια

παητός (ι)

  • Το φευγιό

    • -Άι τζιντούτι, παητός = Άντε, ξεκινήστε, πάμε να φύγουμε
πάθια (τα)

  • Τα βάσανα

παθιάζου

  • Κουράζομαι, ταλαιπωρούμαι

    • -Πάθιασα ίσαμι να τουν καταφέρου να πει του ναι
παθμένους (ι)

  1. Ο άρρωστος

  2. Ο τρελός, ο παλαβός

    • -Μπα τσ' είσι παθμένους; Τι λόγια είνι τούτα π' λέγ'ς;
παθός (ι)

  • Αυτός που έχει πάθει και έχει αποκτήσει εμπειρίες από τα πάθη του

    • -Είνι παθός!
    • Ι παθός είνι μαθός = από αυτά που παθαίνεις μαθαίνεις
παίδα (η)

  • Η τυραννία, το βάσανο

    • -Τι παίδα είνι τσι τούκ'!