• Η κούτα, το κουτί

• Χοντρό ξύλο με ρόζους

• κούτρουλας

• Είδος στρατιωτικού οπισθογεμούς τουφεκιού, στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

• Μικρό γκρινιάρικο παιδί

1. Υπόλοιπο κορμού που μένει στη γη και προεξέχει, μετά το κόψιμο του δένδρου.

2. μτφ. άνθρωπος χαμηλού αναστήματος

   • -Είνι αψ'λός;

   • ---

     -Ένας γκτζούμπους είνι!

• Η άσπρη λουρίδα σαν σπιρτόξυλο που μένει όταν σπάσει ένα σπυρί (μια μαύρη) και βγει το πύον. Το «γλαρ» βγαίνει μετά από δεύτερο ζούληγμα.

• Είσοδος σε ξερολιθιά χωραφιού

• Το κάτω μέρος από σπασμένο πήλινο κανάτι, που το είχαν για να πίνουν νερό οι κότες κυρίως ή για να βάζουν το αραιό σαπούνι τους οι νοικοκυρές.

1. Τοποθετώ σε γλάστρα

2. μτφ. σπάζω

   • -Ας γλαστρώσου του γδί σ' = θα σπάσω το κεφάλι σου.

• γλέχουμι

• Καραμέλα πάνω σε ξυλάκι

Ετυμολογία: αρχ. γλίχομαι (= ορέγομαι, ποθώ σφόδρα κάτι)

• Λαχταρώ, επιθυμώ πολύ, λιμπίζομαι

• γλέγουμι

• Μικρό παιδί που συνόδευε το αρραβωνιασμένο ζευγάρι στις εξόδους του ως φύλακας, για να μην παρεκτραπεί το ζευγάρι σε πράξεις που ήταν εκτός του πρωτοκόλλου του αρραβώνα.

Ετυμολογία: μσν. γουλί < αρχ. άγλιον, υποκορ.του άγλις (= κεφαλή σκόρδου)

1. Γουλί = ο βλαστός των χορταρικών και κυρίως το κοτσάνι των λαχανικών.

2. μτφ. ξυρισμένο ή πολύ κοντά κουρεμένο κεφάλι, ώστε να φαίνεται το δέρμα

   • -Κουρεύτσι γλι

• Η γουλιά

• Λιποθυμώ

• Η λιποθυμία

• μτφ. Γλειώδης και φορτικός άνθρωπος

• υποκορ.της λ. «γλίνα»

• Περνώ την ώρα μου ευχάριστα, διασκεδάζω, παίζω

  • -Τι να κάν' του μουρέλι μ'; Ούλη μέρα μουναχό, καλά που έχ' του πουδηλατέλι τ' τσι γλιντίζ' κουμματέλ'

• Λερώνομαι, βρομίζω

• Ο βρομιάρης

• η βρομιάρα, η ανοικοκύρευτη

• Είδος φαγώσιμου χόρτου

• Οι τελευταίες εργασίες για την ολοκλήρωση ενός έργου

  • -Είμαστι στα γλιτώματα! = τελειώνουμε

Ετυμολογία: από το ρ. γλίχομαι (= επιθυμώ, ορέγομαι)

• Ο λιχούδης, ο λιγούρης

• λ'μάρς

• Αυτή που μιλάει πολύ και συνήθως με άσχημα λόγια

• Αναποδιά εξαιτίας ματιάσματος, βάσκανα σχόλια

• Παιδικό παιχνίδι

• χλιουμίτζα

• Καθαρίζω τον πυθμένα του πηγαδιού.

Ετυμολογία: αρχ. γνωστικός

• Ο μυαλωμένος, ο συνετός

• Συνετίζομαι, σωφρονίζομαι, γίνομαι γνωστικός

Ετυμολογία: αλβ. guve =λάκκος

• Μικρή γούβα, μικρό κοίλωμα του εδάφους, μικρή λακκούβα

Ετυμολογία: λατιν. gula = λαιμός, οισοφάγος

• Ξύλινο στέλεχος του αλετριού που πάει ως τον ζυγό

• βούλα αλετριού

• Το γεμάτο, το παχουλό, το αφράτο, όχι ξερό (π.χ. σύκο)

• Φορτίο ζώου, βάρος (αρχ. γόμος)

• Φορτώνω

• Ιγνάτιος

1. Γωνία

2. Τζάκι

3. Πελεκημένη πέτρα για χτίσιμο στη γωνία του σπιτιού

   • Φρ.: -Δε (δες) ούγια τσι πάρι πανί, δε (δες) γουνιά τσι πάρι πιδί

• Ταιριάζω

  • -Ήρθι τσι γώνιασι = ταίριαξε γάντι

  • ---

    Έ γουνιάζ' = δε βολεύει

• υποκορ.της λ. «γουνιά»

• γουτζίζου

• Ο γογγυσμός, το βογκητό

• Ο γογγυσμός, το βογκητό

Ετυμολογία: μτγν βώξ < αρχ βόαξ

• Η γόπα (Είδος ψαριού)

• Ειδικό δίχτυ για το ψάρεμα της γόπας

• Θαμνώδες φυτό με λουλουδάκι.

Ετυμολογία: τουρκ. ή βυζαντ. γούργουρος < γούργουρας

1. Παλιό πήλινο υδροδοχείο με τρυπητό στόμιο.

2. μτφ. ο πολυλογάς