Ετυμολογία: τουρκ. boş

1. Χαλαρός, ανεκτικός

2. μτφ. άνθρωπος λίγο «λειψός»

   • -Άφ'σι μπόσ'κα = χαλάρωσε (π.χ. τα σχοινιά)

   • ---

     -Ήντου μπόσ'κους = ήταν άνθρωπος που έλεγε σαχλαμάρες