Ετυμολογία: αρχ. κάρος (= λήθαργος > καρόω-ώ (= πεθαίνω)

1. Γίνομαι σκληρός σαν ξύλο, ξυλιάζω

   • -Καρώσασ' τα χέρια τ' = δεν μπορεί να τα κινήσει (είναι σαν ξυλιασμένα)

2. Τεντώνω τα αυτιά μου σαν λαγός

   • -Του κακί κάρουσι τ' αυκιά τ' μόλις είδι του πιγ'κό!

3. Φουντώνω

   • -Κάρουσι η φουκιά!